(ඞී.ජී. සුගතපාල)

ඔහු වයස අවුරුදු හැට පහක් හැත්තෑවක් පමණ යයි කිවහැකි ජර්මන් ජාතිකයෙකි. ඔහුගේ බිරිය අවුරුදු පනහක් පමණයැයි කිවහැකි සිංහල කාන්තාවකි. කාන්තාවගේ ගම ඇල්පිටිය ප‍්‍රදේශයේ වන අතර ඔවුන් ජර්මනියේ සිට නිවාඩුවකට පැමිණ මේ දිනවල නතරවී සිටින්නේ කොස්ගොඩ ප‍්‍රදේශයේ නවාතැනකය.

ඔහු විදේශිකයකු වුව ද මෙරට බොහෝ දෙනාට උදව් උපකාර කරන පරිත්‍යාගශීලී පුද්ගලයෙකි. දෙදෙනා ගාල්ල නගරයට පැමිණ කොටුවේ සංචාරයකොට චීන කොරටුව මැද පාරේ ඇවිද ගෙන යමින් සිටියහ. එවිට වේලාව සවස දෙකයි තිහට පමණ ඇත. ඔවුන් ඉදිරියට වයස අවුරුදු හතළිහක පමණ යයි කිවහැකි කඩවසම් පුද්ගලයෙක් පැමිණියේය.

එක්වරම ඔහු කාන්තාව දෙස බලා ”හානේ අක්කා දැකපුකල්. ඉතිං ඉතිං අක්කේ කොහොම ද? අක්ක දැන් හුඟාක් වෙනස් වෙලා” ඔහු නොනවත්වාම කියාගෙන ගියේ කාන්තාව හොඳින් දන්නා හඳුනන කෙනකු ලෙසය.
”ඔයා කවුද මටනම් මතක නැහැ” ඇය කීවාය.

”අයියෝ අක්කේ අක්කට මතක නැති වුණාට අම්ම නම් හොඳටම මං ගැන දන්නවා” කියමින් ඔහු ක‍්‍රම ක‍්‍රමයෙන් ඇයගේ තොරතුරු ඇයගෙන්ම දැන ගනිමින් වඩ වඩාත් සමීප විය. ඇය කීවේ ඔවුන් දෙදෙනා කෝච්චියේ කොස්ගොඩ යාමට බලාපොරොත්තුවෙන් ගාල්ලේ ටිකක් ඇවිදින බවය.

”අක්කල කෝච්චියේ යන්න එපා. මං ආවේ ත‍්‍රීවිල් එකේ. මේ මගේ ත‍්‍රීවිල් එක. මාත් එක්කම යන්න පුළුවන්. අක්කේ මං ආවේ මුද්දක් හදන්න මැෂිමන්ට් එක දීලා යන්න” කියමින් ඔහු අසල තිබූ ති‍්‍රරෝද රථයක් පෙන්වා තමා එනතුරු එහි වාඩි වී සිටින ලෙස කීවේය.

කාන්තාව සැමියා සමග ත‍්‍රිරෝද රථයේ වාඩි වූ අතර ඔහු මඳක් දුරට ගියේය. ඒ සමගම පැමිණි ඔහු ”අක්කේ ඇඟිල්ලෙන් මැෂිමන්ට් එක ගන්න බැරිලූ මුද්දක්  ඕනලූ අක්කගේ මුද්ද බැහැනේ. මට මහත්තයාගේ මුද්ද ටිකකට දෙන්න” යනුවෙන් ඉල්ලීමක් කළේය.

එම ඉල්ලීම ඉවත දැමීමට බැරි වූ ඇය සැමියාගේ මුද්ද ගලවා අහම්බෙන් හඳුනාගත් ගමේ පුද්ගලයාට දුන්නේ ත‍්‍රිරෝද රථයෙන්ම කොස්ගොඩට යාමේ ද බලාපොරොත්තුවෙනි. ටික වේලාවක් ගත වුව ද ඔහු ආපසු ආවේ නැත. එහෙත් වෙනත් පුද්ගලයකු පැමිණ තමාගේ ත‍්‍රිරෝද රථයේ වාඩි වී සිටින්නේ ඇයිදැයි විමසුවේය.

සිදුවූ දෙය ගැන ඇයට කරුණු අවබෝධ වනවිට අහම්බෙන් හඳුනාගත් ගමේ නැදෑයා බොහෝ දුර ගොස් හමාරය. අවසානයේ ඇය සැමියා සමග ගාල්ල පොලිසියේ විවිධ පැමිණිලි අංශයට පැමිණ පොලිස් පරීක්‍ෂිකා චම්පිකා අලගියවන්න මහත්මිය ඉදිරියේ සිද්ධිය පැමිණිලි කළාය. සිදුවූ දෙය අදහාගත නොහැකි වූ ඇයගේ සැමියා පොලිසියෙන් පිට වූයේ මින්පසු ලංකාවේ කිසිම කෙනකුට උදව් නොකරන බවට සහතික වෙමිනි.